کنترل مشکل حجیم شدن لجن (بالکینگ) در فرآیند لجن فعال

یکی از مهمترین مشکلات فرآیند لجن فعال حجیم شدن و عدم ته نشینی به موقع لجن در مخزن ته نشینی ثانویه می باشد که اصطلاحا به آن بالکینگ گفته می شود. عامل اصلی ایجاد بالکینگ رشد بی رویه باکتری رشته ای به دلیل کمبود ازت و تکثیر آنها در لخته های بیولوژیک می باشد که این امر از نزدیک شدن لخته ها و فشردگی آنها جلوگیری به عمل می آورد. وجود بالکینگ در یک تصفیه خانه می تواند مشکلات زیر را به همراه داشته باشد:

1- افزایش مواد معلق و BOD پساب خروجی از ته نشینی ثانویه
2- عدم فشردگی لازم لجن در کف حوض ته نشینی ثانویه و در نتیجه کاهش غلظت لجن در کف مخزن ته نشینی و کاهش غلظت لجن برگشتی می باشد.
3- کاهش عمر لجن و مقدار MLSS مخزن هوادهی که این امر موجب راندمان تصفیه می شود.

روشهای کنترل بالکینگ

انواع روشهای کنترل بالکینگ به شرح زیر می باشد. لازم به ذکر است ابتدا باید علت اصلی بروز بالکینگ مشخص شود و پس از آن برای کنترل آن اقدام نمود:

• کنترل مواد سمی در صورت وجود در فاضلاب ورودی
• کاهش لجن مازاد و بالا بردن سن لجن
• کلرزنی به لجن برگشتی (لازم به ذکر است این روش تاثیر سریعی بر روی پدیده بالکینگ ایجاد می کند ولی در صورت بالا بودن دوز کلر و افزایش دوره تزریق ممکن است کل فرآیند را مختل کند)
• افزودن ترکیبات آمونیوم و فسفات برای جبران کمبود مواد مغذی
• افزایش مقدار DO در صورت کمبود مقدار آن و کنترل سیستم هوادهی
• پیش هوادهی فاضلاب ورودی در صورت گندیده شدن آن
• تنظیم نسبت F/M
• تنظیم pH ورودی.