جدا سازی فلزات سنگین از محلول های آبی

وجود يون هاي فلزات سنگين از سري عناصر واسطه مانند: مس، آهن، نيکل و سرب و….. در محيط زيست به دليل سمي بودن آنها براي بسياري از فرم هاي حيات، موضوعي مهم است. برخلاف آلوده کننده هاي آلي که اکثر آنها مستعد تخريب بيولوژيکي هستند، يون هاي فلزي به محصولات نهايي بي ضرر تبديل نمي شوند. آلودگي فلزات سنگين در جريان پسماند آبي بسياري از صنايع مانند آبکاري فلزات، استخراج معدن، مراکز دباغي، نقاشي، توليد رادياتور ماشين و همچنين در منابع کشاورزي که در آنها به مقدار زياد از کودها و اسپري هاي قارچ کش استفاده مي شود، وجود دارد.

بنابراين در يک روش موثر، حذف فلز سنگين از آب و فاضلاب به روش اکولوژيکي بسيار مهم است. گزارش ها و تکنولوژي هاي پذيرفته شده بسياري براي بازيابي فلزات از فاضلاب وجود دارد که شامل رسوب دادن شيميايي، شناورسازي ، جذب بيولوژيکي ، بازيابي الکتروليتي، جداسازي غشايي ، حذف به وسيله جذب در سطح مواد معدني و جذب در سطح کربن فعال است. کربن فعال علي رغم کاربرد فراوانش، ماده گران قيمتي است که هرچه کيفيت آن بالاتر باشد قيمت آن نيز بيشتر است. همچنين کربن فعال به عوامل کمپلکس دهنده براي بهبود حذف مواد غيرآلي نياز دارد.