ناخالصی های موجود در آب به سه دسته تقسیم می شوند که به شرح زیر می باشد:
1- مواد غیر محلول و معلق:
ذرات ریز و درشت مواد غیر محلول در آب دارای اهمیت بسیاری است این مواد معلق سبب بروز کدورت آب می شوند. برخی از این ذرات که درشت ترند، دارای قابلیت ته نشینی بوده و با حذف آن آب شفاف می گردد. برخی دیگر قابلیت ته نشینی بسیار کمی دارند و برای رسوب نمودن نیاز به زمان طولانی و عموما غیر قابل ته نشینی هستند که برای ته نشین نمودن این ذرات باید از مواد منعقد کننده و کمک منعقد کننده استفاده نمود.
2- مواد جامد محلول:
دسته ای از نا خالصی های آب بصورت محلول می باشند. به طور کلی همه مواد در آب حل می شوند ولی میزان حلالیت آنها متفاوت است. انحلال در آب به سه صورت مولکولی، یونی و قطبی می باشد. مواد جامد در محلول به دو صورت یونی و غیر یونی تقسیم می شنود. معمولا نمکهای محلول در آب به صورت کاتیون و آنیون وجود دارند. کاتیون ها مانند کلسیم، منیزیم، آهن، منگنز، سدیم و … آنیون ها مانند بی کربنات، کربنات، سوافات، هیدروکسید، کلراید و … مز شور آب ناشی از غلظت یون کلر است، تلخی آب به خاطر وجود نمک های منیزیم می باشد و مزه گس آب مربوط به آهن و آلومینیوم محلول در آن است. آبهای که ترش مزه هستند pH کمتر از 3 دارند.
3- گازها:
این مواد با مقادیر مختلف در آب حل می شوند. مقدار گاز حل شده به فشار گاز و نوع آن از یک سو و از سوی دیگر به دمای آب، مواد موجود و pH آب بستگی دارد. هرچه دمای آب بیشتر باشد حلالیت گازها در آب کمتر می شود. و هرچه فشار جزئی گاز در تماس با آب بیشتر باشد حلالیت آن گاز در آب بیشتر می شود.