
در مواقعی که مواد معلق در آب ورودی به تصفیه خانه از 1000 میلیگرم در لیتر بیشتر شوند، برای کاهش کدورت در زلالسازها از واحد پیشتهنشینی (Pre-sedimentation) استفاده میشود. به عبارت دیگر زلالسازها برای زلالسازی آب خام با کدورت مشخصی طراحی میشوند. چنانچه کدورت آب خام به بیش از حد طراحی سیستمهای زلالساز برسد، نیاز به پیشتهنشینی است که این پیشتهنشینی میتواند بهصورت سادهی فیزیکی و یا با کمک مواد شیمیایی و فرایندهای زلالسازی باشد. برای حذف مواد معلق بزرگتر از 200 میکرون، تهنشینی ساده و برای مواد معلق کوچکتر و با وزن مخصوص پایین، معمولا” نیاز به تهنشینی به کمک مواد شیمیایی منعقدکننده است.
حوضهای پیشتهنشینی بر دو نوع میباشند:
– بدون لجن روب مکانیکی
– با لجن روب مکانیکی
برای جمع آوری لجن، شیب کف حوضهای نوع اول را بسیار زیاد در نظر میگیرند(45 تا 60 درجه) و در نتیجه، عمق این نوع تهنشینی نسبت به نوع پیشتهنشینی با لجنروب مکانیکی بیشتر است. در جایی که ظرفیت تصفیهخانه بالا باشد و یا میزان مواد معلق زیاد باشد، نوع پیشتهنشینی با لجنروب مکانیکی را توصیه میکنند.
پیشتهنشینی با لجنروب نیز از نظر شکل هندسی دارای دو گونه میباشد:
الف- حوضچههای مستطیلی:
این نوع حوضچهها عموما” با نسبت طول به عرض 2:1 تا 3:1 ساخته میشوند.برخی طراحان نسبت 6:1 تا 7:1 را جهت از عمل میانبر زدن، پیشنهاد میکنند. در صورت طراحی مناسب ورودی و خروجی، این حوضچهها، رژیم جریان ایدهالی را ایجاد خواهند کرد. علاوه بر مزیت فوق، هزینهی ساختمانی نسبتا” کم این حوضچه، به خصوص در واحدهای دوتایی به دلیل استفاده از دیوار مشترک در مقایسه با حوضچههای دایرهای، انتخاب این حوضچه را پررنگتر مینماید.
ب- حوضچههای دایرهای :
این حوضچهها در انواع تزریق مرکزی و تزریق محیطی وجود دارند. حوضچههای تزریق مرکزی دارای عمل میانبر کمتری میباشند حوضچههای مستطیلی نسبت به دایرهای در عمل تهنشینی ، جریان ایدهالتری ایجاد مینمایند ولی امکانات لجنروبی در حوضچههای دایرهای بیشتر میباشد.