مشکلات جلبک ها در منابع آب

جلبک ها در منابع آب باعث ایجاد مشکلات متعددی می شوند. طعم و بوی نامطبوع ناشی از آزادسازی ترکیبات خاص توسط جلبک های زنده و مرده در حال تجزیه نظیر ژئوسمین و متیل ایزوبورنئول باعث مشکلات متعددی در منابع آب و سدها می شوند. جنس های مختلف جلبکی در ایجاد طعم و بو موثر هستند. مخصوصا جلبک قهوه ای فلاژل دار وابسته به جنس سینورا نقش اساسی را در این زمینه دارد. سایر جنس ها نظیر: آنابنا، آناسیستیس، و لوکس، آفانیزمنون، آستریونلا، سراتیوم، داینوبریون، اوسلاتوریا، سندسموس، اسپیروژیرا، تابلاریا، اولوتریکس نیز در طعم و بو موثرند.

رشد شدید جلبکی می تواند تشکیل توده ها یا لخته هایی را دهد که می توانند به عنوان سدی در مقابل نفوذ اکسیژن به آب عمل کنند. این پدیده بیشتر به جلبک های سبز آبی رشته ای یا تشکیل دهنده کولونی مربوط می شود که به شکل کف در سطح تجمع می یابند و اما سایر جلبک ها ایجاد لخته می نمایند. جلبک های شناور علاوه بر ممانعت فیزیکی در اثر فساد و تجزیه به اکسیژن نیاز دارند.

توده های جلبکی شناور علاوه بر ممانعت فیزیکی در اثر فساد و تجزیه به اکسیژن نیاز دارند. توده های جلبکی مانع نفوذ نور به اعماق و در نتیجه توقف عمل فتوسنتز می شوند که در نهایت سبب مرگ ماهی ها و سایر موجودات آبزی می گردد. برخی از جلبک ها نیز با رشد زیاد در صافی های ماسه ای تصفیه خانه ها باعث انسداد و گرفتگی آنها می شوند در نتیجه طول مدت بهره برداری از فیلترها را کاهش می دهند و هزینه های شستشوی معکوس را افزایش می دهند .

برخی از جلبک ها تولید سم و باعث ایجاد سمیت می شوند که موجب مرگ گونه های متعدد موجودات آبزی می گردند. مدارکی در زمینه اثر این سموم بر انسان ها نیز گزارش شده است. تعدادی از جلبک ها نیز می توانند کیفیت خورندگی آب را تشدید نموده و باعث تجزیه و تخریب قسمت های بتونی شوند.