گیاه پالایی چیست؟

تصفیه فاضلاب با گیاه پالایی فرآیندی است که با استفاده از گیاهان سبز (شامل گونه های علفی و چوبی) مواد آلاینده موجود در آب یا فاضلاب کاهش می یابد. از این فرآیند برای حذف آلاینده های محیط زیست نظیر فلزات سنگین، عناصر کمیاب ، ترکیبات آلی و مواد رادیواکتیو استفاده می شود. در واقع گیاهان بر اساس مکانیسم جذب و به کمک روش های شیمیایی ، فیزیکی و بیولوژیکی میزان آلاینده ها را کاهش داده می دهند.

معرفی فرآیند گیاه پالایی

پاکسازی زیستی (فیتورمدیاسیون) که در اصطلاح عامیانه به آن گیاه پالایی میگویند، فرایندی است که از گیاهان برای تمیز کردن خاک، آب و هوای آلوده استفاده می کند. این یک فناوری نوین و سازگار با محیط زیست است که از توانایی طبیعی گیاهان برای جذب، انباشت یا تجزیه آلاینده ها از محیط بهره می برد. در واقع، گیاهان نقش فیلترهای طبیعی را ایفا کرده و به پاکسازی محیط زیست آلوده کمک می کنند.

در فرآیند تصفیه آب و پساب با گیاه پالایی، از گیاهان سبز و ارتباط آنها با میکروارگانیسم های خاک برای کاهش آلودگی آب و فاضلاب های استفاده می شود. این فناوری می تواند برای رفع هر دو نوع آلاینده های معدنی و آلی به کار رود.

معرفی مکانیسم‌های گیاه‌ پالایی

گیاهان از طریق فرآیندهای مختلفی می‌توانند به پاکسازی محیط زیست کمک کنند. این فرآیندها شامل موارد زیر است:

• جذب: گیاهان آلاینده‌ها را از طریق ریشه‌های خود جذب می‌کنند و آنها را در بافت‌های خود ذخیره می‌کنند.
• تخریب: برخی از گیاهان می‌توانند آلاینده‌ها را به ترکیبات بی‌ضرر تجزیه کنند.
• تثبیت: گیاهان می‌توانند آلاینده‌ها را در فرم غیرفعال در خاک یا ریشه‌های خود تثبیت کنند.
• فرآیندهای فیزیولوژیکی: گیاهان می‌توانند از طریق فرآیندهای فیزیولوژیکی مانند تعرق، آلاینده‌ها را از خاک و آب به اتمسفر منتقل کنند.

انواع روشهای گیاه پالایی

پالایش زیستی با گیاه (فیتورمدیاسیون) از قدرت گیاهان برای مقابله با آلودگی محیط زیست بهره می برد و روشی پایدار و سازگار با محیط زیست برای پاکسازی خاک و آب آلوده ارائه می دهد. بسته به نوع آلودگی و نوع گیاه پالاینده می توان از فن آوری گوناگون گیاه پالایی برای کاهش فلزهای سنگین (گیاه تثبیتی ، پالایش ریشه) و یا برای خروج فلزهای سنگین از منطقه (گیاه استخراجی، گیاه تبخیری) استفاده نمود. هر کدام از این روش ها دارای سازوکار خاص خود می باشند. از این بین روش پالایش ریشه که از نظر مفهومی مشابه گیاه استخراجی است اما این روش برای تصفیه و پالایش آب آلوده استفاده می شود نه خاک آلوده. این روش به منظور تصفیه فاضلاب های صنعتی، روان آب های کشاورزی و رسوبات اسیدهای معدنی مورد توجه بیشتری قرار گرفته است.

در اینجا به انواع مختلف تکنیک های فیتورمدیاسیون با نقاط قوت و کاربردهای منحصر به فرد آنها می پردازیم:

ریسوفیلتراسیون (Rhizofiltration):

تصور کنید گیاهان به عنوان فیلترهای زنده عمل می کنند! این روش بر اصلاح آب، به ویژه برای حذف فلزات سنگین و سایر آلاینده ها متمرکز است. از گیاهانی با سیستم ریشه ای گسترده و توسعه یافته استفاده می شود. این ریشه ها به عنوان فیلترهای کارآمد عمل کرده و آلاینده ها را به طور مستقیم از منابع آبی مانند دریاچه ها، نهرها و حتی آب های زیرزمینی آلوده جذب می کنند. آلاینده ها در ساختار ریشه گیاه متمرکز شده و به طور مؤثر آنها را بی حرکت می سازند بدون اینکه به خود گیاه آسیبی برسانند. ریزوفیلتراسیون گزینه ایی مطلوب برای تصفیه فاضلاب حاوی فلزات سنگین یا پساب های صنعتی است.

فیتو استخراج (Phytoextraction)

این تکنیک رویکرد را تغییر می دهد و بر پاکسازی خاک تمرکز دارد. در این روش، گیاهان هایپرآکومولاتور قهرمان میدان هستند. گونه های گیاهی به طور ویژه با توانایی قابل توجهی برای جذب و انباشت غلظت های بسیار بالای آلاینده ها، به ویژه فلزات سنگین، در شاخه های قابل برداشتشان (ساقه و برگ) انتخاب میشوند.

این گیاهان مانند پمپ های زیستی کوچک عمل می کنند و به طور فعال آلاینده ها را از خاک جذب کرده و آنها را در بافت های خود ذخیره می کنند. هنگامی که گیاهان به حداکثر ظرفیت بار آلودگی خود رسیدند، برداشت می شوند. زیست توده برداشت شده که اکنون سرشار از آلاینده های هدف است، سپس با دقت دفع می شود یا به طور بالقوه برای بازیابی فلزات با ارزش پردازش می شود. فیتواستخراج راه حلی بلندمدت برای خاک های آلوده به فلزات سنگین ارائه می دهد، اما نیازمند برنامه ریزی و مدیریت دقیق مواد گیاهی برداشت شده است.

فیتو تثبیت (Phytostabilization)

این تکنیک بر مهار آلاینده ها در خاک و جلوگیری از مهاجرت بیشتر آنها تاکید دارد. در این روش از گیاهانی با سیستم ریشه ای متراکم و تحمل سطوح بالای آلاینده استفاده می شود. این ” تثبیت کننده های خاک ” به اتصال آلاینده ها به ذرات خاک کمک می کنند و اساساً آنها را در جای خود قفل می کنند. این امر تحرک و آسیب بالقوه آلاینده ها را کاهش داده و باعث می شود آنها کمتر در دسترس زیستی باشند و احتمال نفوذ آنها به آب های زیرزمینی یا جذب شدن توسط سایر ارگانیسم ها کمتر شود. فیتوتثبیت گزینه مناسبی برای مکان هایی با آلودگی گسترده یا جایی که حذف فوری آلاینده ها امکان پذیر نیست، می باشد.

فیتو تخریب (Phytodegradation)

در حالی که تکنیک های قبلی بر بی حرکت سازی یا انباشت تمرکز داشتند، فیتوتخریب رویکرد متفاوتی در پیش می گیرد – تجزیه زیستی از طریق قدرت گیاه! این روش از فرآیندهای متابولیک طبیعی گیاهان برای تجزیه آلاینده های آلی استفاده می کند. آنزیم های ریشه و میکروب های ساکن در ریzosphere (ناحیه خاک تحت تأثیر ریشه گیاه) در این مشارکت با هم برای تجزیه زیستی همکاری می کنند. گیاه آلاینده ها را جذب کرده و میکروب های مرتبط با ریشه مولکول های آلی پیچیده را به ترکیبات ساده تر و کم ضررتر تجزیه می کنند. این رویکرد برای مقابله با خاک و آب آلوده به آفت کش ها، علف کش ها یا سایر آلاینده های آلی مناسب است.

فیتو ولاتیلیزاسیون (Phytovolatilization)

این تکنیک گروه خاصی از آلاینده ها را هدف قرار می دهد – ترکیبات آلی فرار (VOCs). این VOC ها اغلب از ریختن مواد صنعتی یا نشت سوخت ناشی می شوند و می توانند خاک و آب های زیرزمینی را آلوده کنند.

انتخاب مناسب ترین روش گیاه پالایی

انتخاب مناسب ترین روش تصفیه فاضلاب با گیاه پالایی به ارزیابی دقیق چندین عامل بستگی دارد:

• نوع و غلظت آلاینده های موجود: تکنیک های مختلف برای آلاینده های خاص مناسب تر هستند. به عنوان مثال، فیتواستخراج در مورد فلزات سنگین عالی عمل می کند، در حالی که فیتوتخریب برای آلاینده های آلی ایده آل است.
• سطح مورد نظر برای تصفیه و میزان حذف مورد نیاز: میزان آلودگی و اهداف پاکسازی تعیین شده بر تکنیک انتخاب شده و مدت زمان تصفیه تأثیر می گذارد.
• ویژگی های خاک و آب در محل: خواص خاک مانند pH، محتوای مواد مغذی و نفوذپذیری می تواند بر رشد گیاه و تحرک آلاینده ها تأثیر بگذارد. به طور مشابه، عمق و سرعت جریان آب ملاحظات اساسی برای تکنیک هایی مانند ریزوفیلتراسیون است.
• دسترسی و تناسب گونه های گیاهی: انتخاب گونه های گیاهی مناسب ضروری است. برخی از گیاهان هایپرآکومولاتور برای آلاینده های خاص هستند، در حالی که برخی دیگر دارای ساختار ریشه یا تحمل هایی هستند که آنها را برای فیتوتثبیت ایده آل می کند.
• ملاحظات اقتصادی: هزینه های مرتبط با ایجاد، نگهداری و دفع گیاهان آلوده باید در نظر گرفته شود.

با در نظر گرفتن دقیق این جنبه ها، فیتورمدیاسیون (پاکسازی زیستی) می تواند به عنوان ابزاری قدرتمند برای پاکسازی پایدار محیط زیست عمل کند و جایگزینی مقرون به صرفه و سازگار با محیط زیست برای روش های سنتی تصفیه ارائه دهد.

انواع گیاهان مورد استفاده در فرآیند گیاه پالایی

تاکنون برای حذف فلزات سنگین از آب بسیاری از انواع گونه های گیاهی فرا انباشت شناسایی و معرفی شده است. به طوري كه تاكنون 163 گونه گياهي متعلق به 45 خانواده با توانايي رشد بر روي غلظت‌هاي بالاي فلزات شناسايي شده‌اند. اما بیشتر اين گونه‌هاي گياهي متعلق به گروه گياهان خوراكي و مرتعي مي‌باشند كه احتمال وارد شدن به زنجيره غذايي انسان، حيوانات و تهديد سلامتي بشر را به دنبال دارد. از نمونه گیاهان خوراکی استفاده شده به منظور حذف سرب، ذرت، آفتاب گردان و پنبه است که از بین آن ها ذرت توانست مقدار بیشتری از عنصر را در اندام های خود انباشت نماید. اما به منظور جلوگیری از ورود آن به زنجیره غذایی بهتر است از پنبه استفاده شود.

به همين منظور گياهان غيرخوراكي به خصوص گياهان زينتي و فضاي سبزي گزينه‌هاي بسيار مناسبي براي اين فن آوری مي‌باشند. از جمله این گیاهان درخت سپیدار است که قادر به تجمع مقدار بالایی از روی در برگ هایش است.

پژوهش گران گیاه زینتی خرزهره را به دلیل انباشت مقادیر بالایی از سرب (mg/g87) در واحد وزن خشک برگ ها در منطقه آلوده به سرب را به عنوان یک شاخص برای ارزیابی و نشان دادن سرب در هوا معرفی نمودند. شمعدانی معطر نیز کارآرایی بالایی در فرا انباشت فلزات سنگین دارد. این گونه زینتی قادر به جذب مقادیر زیادی از سه آلاینده اصلی سرب، کادمیوم و نیکل در یک زمان نسبتا کوتاه می باشد. ریشه این گیاه قادر به استخراج سرب، کادمیوم و نیکل به مقادیر 9 درصد و 7/2 درصد و 9/1 در صد به ترتیب در وزن خشک گیاه در طی 14 روز از محلول­های غذایی می باشد.

برای گیاه پالایی از گیاهان مختلفی استفاده می شود، اما انتخاب گیاه به نوع آلاینده خاص، غلظت آن، ویژگی های خاک و آب و آب و هوای منطقه بستگی دارد. در اینجا به برخی از گروه های کلیدی مورد استفاده در گیاه پالایی اشاره شده است:

• گیاهان انباشت‌کننده فوق‌العاده (Hyperaccumulators): این قهرمانان گیاه پالایی توانایی قابل توجهی در جذب و انباشت مقادیر بسیار زیاد فلزات سنگین و سایر آلاینده ها در بافت های خود دارند. نمونه بارز آن خردل هندی (Brassica juncea) است که به دلیل توانایی جذب و ذخیره سرب، کادمیوم، جیوه و تعدادی دیگر از فلزات سنگین شناخته شده است.
• گیاهان ریشه‌پالاینده (Rhizofiltrators): این گیاهان با داشتن سیستم ریشه ای گسترده که مانند اسفنج عمل می کنند، به طور دقیق آلاینده ها را از خاک جذب می کنند. نمونه بارز آن درخت صنوبر (Populus deltoides) است که به دلیل ریشه های عمیق، اغلب برای پاکسازی آلودگی عمیق خاک و آب های زیرزمینی آلوده به کار گرفته می شود.
• گیاهان آبزی: همانطور که از نامشان پیداست، این گیاهان در محیط های آبی رشد می کنند و توانایی منحصر به فردی در جذب مستقیم آلاینده ها از آب دارند. نمونه هایی از این گیاهان سنبل آبی (Eichhornia crassipes) و نی (Typha spp.) هستند که هر دو نقش ارزشمندی در حذف آلاینده ها از فاضلاب ایفا می کنند.
• سرخس ها (Ferns):برخی از گونه های سرخس در انباشت آرسنیک و سایر فلزات مهارت دارند و آنها را برای پاکسازی خاک آلوده در مناطقی با آلودگی متوسط تا کم مناسب می کند.
• علف ها (Grasses): علف های سریع الرشد مانند چاودار (Lolium spp.) را می توان برای تثبیت گیاهی (phytostabilization) استفاده کرد. این روشی است که از گیاهان برای بی حرکت کردن آلاینده ها در خاک و جلوگیری از نفوذ بیشتر آنها استفاده می کند.
• گل آفتابگردان (Helianthus annuus): این غول های شاداب توانایی های شگفت انگیزی در گیاه پالایی دارند. آنها جذب کننده های مؤثری برای برخی از فلزات سنگین هستند و می توان از آنها برای استخراج گیاهی (phytoextraction) استفاده کرد، روشی که در آن مواد گیاهی آلوده برداشت و به طور ایمن دفع می شوند.

مزایای استفاده از پالایش گیاهی برای تصفیه

گیاه‌پالایی در مقایسه با روش‌های سنتی پاکسازی محیط زیست، مجموعه‌ای از مزایای قابل توجه را ارائه می‌کند و آن را به رویکردی استراتژیک و جذاب برای طیف وسیعی از کاربردها تبدیل می‌کند. در اینجا نگاهی دقیق‌تر به مزایای کلیدی آن می‌اندازیم:

1. پایدار از نظر محیط زیست: فرآیند گیاه‌ پالایی از فرآیندهای بیولوژیکی طبیعی که توسط انرژی خورشیدی هدایت می‌شوند، بهره می‌برد. گیاهان به عنوان عوامل اصلی پاکسازی عمل می‌کنند و نیاز به مصرف انرژی بیش از حد را که در روش‌های سنتی وجود دارد، از بین می‌برند.
2. مقرون به صرفه: پالایش با گیاهان در مقایسه با روش‌های سنتی مانند حفر خاک یا سوزاندن، صرفه‌جویی قابل توجهی در هزینه دارد. این روش به ماشین‌آلات سنگین، نیروی کار کمتری نیاز دارد و از بارهای لجستیکی حمل و نقل و دفع خاک آلوده جلوگیری می‌کند.
3. کاربرد گسترده: گیاه‌ پالایی در مقابله با طیف وسیعی از آلاینده‌ها تطبیق‌پذیری قابل توجهی نشان می‌دهد. این روش می‌تواند به طور موثری آلاینده‌هایی مانند فلزات سنگین، مواد شیمیایی آلی و حتی تصفیه فاضلاب را برطرف کند.
4. بهبود محیط زیست: برخلاف برخی از روش‌های سنتی که می‌توانند ردپای منفی دائمی بر جای بگذارند، گیاه‌پالایی به مرور زمان باعث بهبود محیط زیست می‌شود. رشد گیاهان به جلوگیری از فرسایش خاک کمک می‌کند و زیستگاهی برای میکروارگانیسم‌های مفید ایجاد می‌کند و در نتیجه یک اکوسیستم سالم‌تر را تقویت می‌کند.
5. بهبود زیبایی‌ شناختی: گنجاندن درختان و سایر پوشش‌های گیاهی در طول این فرآیند می‌تواند به طور قابل توجهی زیبایی‌شناسی یک مکان آلوده را بهبود بخشد و به ارزش اکولوژیکی و اجتماعی آن کمک کند.
6. نگهداری کم هزینه و راه‌حل بلندمدت: پس از راه‌اندازی، پروژه‌های تصفیه یا استفاده از  گیاه‌ان به حداقل نگهداری مداوم نیاز دارند و آن‌ها را به یک راه‌حل پایدار و بلندمدت برای تلاش‌های احیای محیط زیست تبدیل می‌کند.

استفاده از تالابهای مصنوعی برای گیاه پالایی

بیش از دو دهه است که از پژوهش های وسیعی در مورد توانایی گیاهان آبزی برای حذف مواد آلی و غیر آلی موجود در فاضلاب ها آغاز شده است. گیاهان آبزی به طور طبیعی در تالاب های طبیعی، کار تصفیه را انجام می دهند. به طور كلي تالاب ها به زمين هايي اطلاق مي شوند كه بيشتر اوقات يا در همه طول سال مرطوب بوده و در آب قرار دارند.

در همه تالاب ها يك اصل كلي حكم فرما است كه به علت مرطوب بودن خاك به مدت زياد تغييرات فيزيكي، شيميايي و زیست شناختی در خواص خاك اتفاق مي افتد به طوري كه گياهاني كه در زمين­هاي مرطوب نمي توانند رشد كنند از بين مي روند. آب فراوان اهميت زيادي در تشكيل و ازدياد گياهان و ریز ساختارهاي خاك دارد. به همین دلیل تالاب ها نسبت به اکوسیستم های دیگر دارای فعالیت زیست شناختی بیشتری هستند و می توانند پارامتر های آلوده کننده آب را به وسیله سازوکار های گوناگون حذف کنند.

استفاده از تالاب های مصنوعی که در سال های اخیر، برای اهداف گوناگون تصفیه فاضلاب های نقطه ای و غیر نقطه ای و نیز با اهداف توسعه ی چشم انداز های اکولوژیکی مناسب کاربرد زیادی پیدا کرده است. تالاب های مصنوعی، سامانه هاي موثري براي تصفيه فاضلاب هاي كشاورزي، صنعتي، شهري و شيرابهه ناشي از دفع زباله و آب هاي جاري حاصل از توفان و باران هستند كه قادرند ، مواد معلق، پاتوژنها، مواد مغذي و فلزات سنگين را از آب حذف نمايند . اين سامانه ها، هزينه ساخت و نگهداري به نسبت كمي دارند و در آنها انرژي (اكسيژن) لازم از طريق اتمسفر و مواد غذایي مورد نياز ریزساختارها از مواد آلي فاضلاب تامين مي گردد. در تالاب­هاي طبيعي بشر دخالتي در ساخت آنها نداشته و به عنوان منبع پذيرنده عمل مي كند و كنترل خاصي وجود­ ندارد.

در تالاب هاي مصنوعي انسان شرايطي را براي رشد گياهان فراهم مي آورد به طوری که گياهان ريشه در خاك داشته و كنترل بهتري بر شرايطي از قبيل زمان ماند، نوع گياه و نوع بستر دارد به دليل امكان كنترل شرايط در نيزارهاي مصنوعي، اين نوع سامانه­ها داراي جذابيت بيشتري هستند. اين سامانه­ ها براساس نوع جريان ورودي به سامانه­ هاي با جريان سطح و سامانه ­هاي با جريان زيرسطحي طبقه بندي مي شوند.

در تالاب هاي با جريان سطحي گياهان بالارونده در عمق حدود 10 تا 45 سانتيمتري كاشته شده و رشد مي كنند. در تمام مدتي كه فاضلاب در بستر جريان دارد سطح پساب در معرض هوا است. سيستم گياهان آبزي شناور مانند سيستم تالاب هاي مصنوعي جريان سطحي است با اين تفاوت كه گياهان رشديافته در آن در خاك ريشه ندارند و در آب شناور هستند.

گياهاني كه معمولاً در اين نوع تالاب مورد استفاده قرار مي گيرند عبارتند از راش، جگن، نی کاتیل. نقش گياهاني كه به طور معمول ريشه شان در زمين و قسمتي از ساقه شان در آب قرار دارد، ايجاد سطحي براي چسبيدن لايه هايي از باكتري، كمك به صاف شدن و جذب آلاينده هاي موجود در فاضلاب، انتقال اكسيژن به زير سطح آب و كنترل رشد جلبك ها از طريق ممانعت از نفوذ نور خورشيد است. شيب مناسب بستر 3/0 درصد است. در تالاب هاي با جريان زيرسطحي بستري از سنگ، سنگريزه و ماسه يا خاك به عمق 45 ر0 تا 1 متر وجود دارد.

اندازه سنگريزه ها از سه ميلي متر تا 32 ميلي متر متغير است كه در قسمت ورودي فاضلاب 50 ميلي متر است. گياهان مورد استفاده در سامانه زيرسطحي شبيه جريان سطحي است. تفاوت اين سامانه با سامانه قبل در آن است كه سطح آب پايين تر از سطح بستر قرار دارد در نتيجه نيازي به كنترل پشه و بو نيست. اين سيستم نسبت به جريان سطحي نياز به سطح مورد كشت كمتري دارد. تنها مشكل آن افزايش هزينه ساخت مربوط به آماده سازي بستر و احتمال گرفتگي در مدخل ورودي فاضلاب است.

از نمونه طرح های اجرا شده در ایران در این زمینه ایجاد تالاب های از سه نوع گیاه برون آ (نی، بامبو، نخل مرداب) برای حذف نیترات در مقیاس آزمایشگاهی و تصفیه فاضلاب صنعتی پالایشگاه اصفهان به شیوه تالاب مصنوعی بوده که از گیاه نی فراگماتیس استرالیسا استفاده شده است. اما تمام این طرح ها در سطح آزمایشگاهی اجرا شده است و متاسفانه به مرحله تجاری شدن نرسیده است.

 آیا گیاه پالایی واقعا برای تصفیه پساب موثر است؟

بررسی ها نشان می دهد راندمان این روش با کاربرد گیاهان رشد سریع با بیومس بالا و قدرت جذب بالای فلزات سنگین افزایش می یابد. در بیشتر مکان های آلوده گونه های مناسب جهت رفع آلودگی قابل شناسایی است . 2 روش کمپوست و متراکم کردن می تواند جزو مراحل مقدماتی برای کاهش حجم تولیدات این گیاهان باشن ، اما باید دقت شود شیرابه حاصل از تراکم به طور کامل جمع آوری شود. همچنین از طي شدن زمان پالايش، گياهان برداشت شده و مي‌توانند به منظور كاهش حجم بقاياي مواد آلوده گياهي، متراكم شده و سپس در شرايط كنترل شده دفن و سوزانده مي‌شوند كه خاكستر آن ها نيز مي‌تواند به عنوان يك سنگ معدن زيستي bio- ore به منظور احياي مجدد فلز ها مورد استفاده قرار گيرند.

با توجه به قابليت هاي يك سامانه تالاب مصنوعي اين سامانه ها قادرند طيف وسيعي از آلاينده ها از جمله BOD، جامدهای معلق، تركيب های آلي گوناگون، فسفر، نيتروژن، فلزهای سنگين و عوامل بيماري زا را از طريق سازوکارهايي نظير جذب گياهي، سوخت و ساز ميكروبي، پيوند با مواد آلي و تشكيل مولكول كمپلكس، جذب سطحي روي سطوح تبادل يوني، ته نشيني، ترسيب و صاف کردن حذف كنند.

اگر چه این علم هم اکنون با سرعت در حال توسعه است، اما بررسی نشان داده گیاه پالایی برای تصفیه تجاری پساب ها از لحاظ زمانی باید با دیگر فناوری های دیگر قابل رقابت باشد. بیشتر آزمایش های گیاه پالایی در مقیاس آزمایشگاه در محیط هیدروپونیک انجام و فلزات سنگین به آنها داده شده است، در حالی که محیط خاک، کاملاً متفاوت است. در خاک واقعی بسیاری از فلزات در شکل های نامحلول وجود دارند و قابلیت دسترسی آنها کم و این بزرگ ترین مشکل است.

بسیاری از گیاهان هنوز شناخته نشده اند که باید شناسایی شوند و درباره فیزیولوژی آنها بیشتر دانست . بهینه سازی فرآیند جذب فلزات سنگین توسط گیاه و مصرف مناسب بیومس تولید شده هنوز باید مورد بررسی و تحقیق قرار گیرد تا نتایج آزمایشگاهی با عمل و واقعیت همخوانی داشته باشند .

اگر چه حدود 20 سال از کاربرد اولیه فناوری گیاه پالایی در دنیا می گذرد، اما این علم توسعه بسیار سریعی داشته است و امروزه گیاه پالایی در مورد مواد آلی ، معدنی و رادیواکتیو کاربرد دارد . این فرایند پایدار و ارزان است و برای کشورهای در حال توسعه بسیار مناسب بوده و صرفه اقتصادی دارد .